Βιογραφία (1835-1908)
Ο Δημήτριος Βικέλας γεννήθηκε στην Ερμούπολη Σύρου (1835) και πέθανε στην Αθήνα (1908). Από τη Σύρο εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη, ύστερα στην Οδησσό και τέλος, έφηβος πια, στο Λονδίνο, όπου σπούδασε στο University College. Εκεί εργάστηκε στον εμπορικό οίκο των θείων του αδελφών Μελά ως υπάλληλος αρχικά και ως συνέταιρος αργότερα. Το 1874 πήγε στο Παρίσι και ασχολήθηκε παράλληλα προς τις επιχειρήσεις του και με τα γράμματα. Συνέβαλε ουσιαστικά στην ανασύσταση των Ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα το 1896. Το 1900 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα και ίδρυσε το Σύλλογο προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων (1899), τον Οίκο Τυφλών (1906), τη Σεβαστοπούλειο Εργατική Σχολή (1907), τη Σχολική Βιβλιοθήκη και τη Δημοτική Βιβλιοθήκη (Βικελαία) του Ηρακλείου Κρήτης κ.ά. Στην ιστορία της λογοτεχνίας αναφέρεται ως πρόδρομος του νεοελληνικού διηγήματος. Έγραψε διηγήματα, μελέτες, εντυπώσεις. ποίηση.
Εργογραφία – Χρονολόγιο
Έργα του: Ολίγοι στίχοι (1851), Στίχοι (1862), Λουκής Λάρας (μυθιστόρημα με Θέμα το δράμα του άμαχου πληθυσμού κατά την Επανάσταση του ‘21), Διηγήματα (1387). Περί νεοελληνικής φιλολογίας (1871), Από Νικοπόλεως εις Ολυμπίαν (1886). Η ζωή μου (αυτοβιογραφία, 1903) κ.ά. Ο Λουκής Λάρας είναι το έργο που τον καθιέρωσε και τον έκανε γνωστό και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αφού μεταφράστηκε σε δέκα γλώσσες. Θεματικός του πυρήνας είναι η αυτοβιογραφία ενός Χιώτη γέρου που έζησε στα χρόνια της Επανάστασης. Το έργο αυτό, όπως και όλα τα πεζά του κείμενα, είναι γραμμένο σε απλή καθαρεύουσα, καθώς, όπως πρέπει να σημειώσουμε. ο Βικέλας ανήκει στους τελευταίους υποστηρικτές της καθαρεύουσας. Πολλά από τα έργα του, αν και δε γράφτηκαν για παιδιά, έγιναν τα αγαπημένα τους βιβλία, γιατί είναι ειλικρινή, γεμάτα λεπτότητα, ευγένεια και πατριωτισμό. Αξιόλογες είναι επίσης οι μεταφράσεις που παρουσίασε ο Βικέλας, αρχίζοντας την ενασχόληση αυτή από ηλικίας δεκαέξι ετών με την τραγωδία του Ρακίνα Εσθήρ. Ακολούθησαν μεταφράσεις των έργων του Άντερσεν και του Σαίξπηρ.
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια