Βιογραφία
Από τις ελάχιστες νέες γυναικείες φωνές της δεκαετίας του ΄90, που δίνει συνέχεια στην αλυσίδα της δεκαετίας του ΄70 (Χ. Αλεξίου, Δ. Γαλάνη, Ε. Βιτάλη), και του ΄80 (Α. Πρωτοψάλτη, Ε. Αρβανιτάκη).
Γεννημένη στη Νάουσσα, κληρονομεί απο εκεί τις μουσικές καταβολές της, και από νωρίς, με τον αδελφό της να την σιγοντάρει, κάνει τα πρώτα ημιεπαγγελματικά βήματα. Το ΄85, παίρνει την μεγάλη απόφαση. Πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη, δουλεύει σε λαϊκά και ρεμπετάδικα, την προσέχει ο Ζήκας και κατεβαίνει στη μητρόπολη.
Στη δισκογραφία εμφανίζεται το ΄87, με τον δίσκο «Σώπα κι άκουσε», του Γ. Ζήκα. Η Ε. Τσαλιγοπούλου ξεχωρίζει αμέσως με την κρυστάλλινης διαύγειας φωνή, τους «τσακίρικους» χρωματισμούς και την «δραματική αθωότητα». Στοιχεία που θα την συνοδεύουν στην μετέπειτα πορεία της, βαθαίνοντας καθώς ωριμάζει, το «διττό» χαρακτήρα της προσωπικότητάς της.
Παρορμητική και ελεγχόμενη. Παρούσα και απούσα. Αθώα και υποψιασμένη. «Κορίτσι και γυναίκα». Διόλου τυχαίο που ο δεύτερος δίσκος, το ΄90, με τον Γ. Ανδρέου, αυτό τον τίτλο θα έχει, προβάλλοντας την αμφισημία-αμφιθυμία, αυτής της. … «Ευδοκίας» του ελληνικού τραγουδιού.
Συναυλίες με τον Γ. Νταλάρα, συνεργασίες με τον Ν. Ξυδάκη, αλλά και την «Οπισθοδρομική Κομπανία». Συμμετέχει στο «Αφιέρωμα στον Α. Καλδάρα», και το ΄93, ηχογραφεί παραδοσιακά και παλιά ρεμπέτικα στη τρίτη δισκογραφική της παρουσίαση ( «Μισό Φεγγάρι») . Παίζει με το λαϊκό και το δημοτικό, το ρεμπέτικο και το έντεχνο, αφήνοντας τα είδη να αλληλοεπηρεάζονται. ΄Ισως έτσι μπερδεύοντας και το κοινό, ως τη στιγμή που με την συμμετοχή της στο τραγούδι του Χ. Νικολόπουλου «Στων Αγγέλων τα Μπουζούκια», δημιουργεί σπινθήρα στη σχέση της με τον κόσμο, που ισχυροποιείται με τούς «Καθρέφτες» (΄94) σύγχρονα λαϊκά τραγούδια του Κ. Καλδάρα.
Η «Αρζεντίνα» το ΄96, την επανασυνδέει με τον Γ. Ανδρέου, δουλεύει με την Δ. Γαλάνη στο «Χάραμα», αλλά και τον Γ. Νταλάρα στην Ιερά Οδό, όπου εκεί, θα κορυφώσει την πορεία της, με την κυκλοφορία της «Εποχής του Ονείρου» (΄98) , με ζωντανές ηχογραφήσεις αυτής της συνάντησης. Η ανταπόκριση του κοινού, κάνει το δίσκο πλατινένιο, αναγνωρίζοντας στην Ε. Τσαλιγοπούλου, το ελπιδοφόρο πρόσωπο στην ανανέωση του λαϊκού τραγουδιού. Σ΄αυτό το σημείο, αποφασίζει να αυτονομηθεί παίρνοντας την ευθύνη της καριέρας της, κρατώντας την «αμφισημία», χωρίς την «αμφιθυμία» του αναποφάσιστου. Η κίνησή της να προχωρήσει σε άλλους ήχους με το «Αλλάζει κάθε που βραδιάζει» (΄99) , επαληθεύει την γόνιμη αυτοανατρεπτικότητά της, και τα ανυπότακτα χαρακτηριστικά της.
Ημερομηνία: 21/12/2001 ( Η βιογραφία είναι από το site: www.music.gr).
Δισκογραφία(επιλογή)
-Ε. Τσαλιγοπούλου: Γλυκός Πειρασμός – 2000 -Ε. Τσαλιγοπούλου: Παραμιλητό – 2000 -Ε. Τσαλιγοπούλου: Επιτυχίες – 1999 -Ε. Τσαλιγοπούλου: Αλλάζει Κάθε Που Βραδιάζει – 1999 -Ε. Τσαλιγοπούλου: Ατην Εποχή Του Ονείρου – 1998 -Ε. Τσαλιγοπούλου: Αρζεντίνα – 1997 -Ε. Τσαλιγοπούλου: Καθρέφτες – 1996 -Ε. Τσαλιγοπούλου: Κορίτσι Και Γυναίκα – 1989 -Ε. Τσαλιγοπούλου: Σώπα Κι Ακουσε – 1987 -Ε. Τσαλιγοπούλου: Μισό Φεγγάρι –
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια